Spondylodiscitis is een ernstige infectie van een of meer wervels en aangrenzende tussenwervelschijven. Het is een van de vele oorzaken van rug- en wervelkolompijn. Deze aandoening vertegenwoordigt soms 2 tot 7% ​​van de osteoarticulaire infecties. In sommige gevallen veroorzaakt spondylodiscitis compressie in het ruggenmerg als gevolg van een abces. Dit kan zenuwwortels bereiken en vernietigen. Het is daarom essentieel om deze pathologie dringend te behandelen om complicaties op de lange termijn te voorkomen. De behandeling omvat immobilisatie door bedrust en/of immobilisatieorthese, en passende antibiotische therapie.

De term spondylodiscitis komt van de Griekse woorden spondules wat wervel betekent en diskos wat schijf betekent. Het is een ontstekingsziekte van een of meer wervels en aangrenzende tussenwervelschijven.

Infectieuze spondylodiscitis is een zeldzame aandoening. Het vertegenwoordigt 2 tot 7% ​​van osteomyelitis, dat wil zeggen osteo-articulaire infecties. Het gaat om 1 gevallen per jaar in Frankrijk, bij voorkeur mannen. Als de gemiddelde beginleeftijd ongeveer 200 jaar is, is 60% van de patiënten jonger dan 50 jaar, waarbij spondylodiscitis vooral adolescenten treft. Tijdens deze twee levensfasen zijn de veranderingen in de botten belangrijker, waardoor de kans op infectie groter is. Het is een ernstige ziekte die risico's van spinale misvormingen en neurologische gevolgen met zich meebrengt. 

Besmetting vindt vaak plaats via het bloed na sepsis. De betrokken ziektekiemen zijn meestal de volgende bacteriën: 

• pyogenen, zoals Staphylococcus aureus (bacteriën geïdentificeerd in 30 tot 40% van de gevallen), gramnegatieve bacillen zoalsEscherichia coli (20 tot 30% van de gevallen) en Streptococcus (10% van de gevallen);
• Mycobacterium tuberculosis (in dit geval spreken we van de ziekte van Pott);
• Salmonella;
• brussels.

Meer zelden kan de kiem een ​​schimmel zijn zoals: candida albicans

Hoewel tuberculose voornamelijk in het thoracale gebied wordt aangetroffen, treft infectieuze pyogene spondylodiscitis:

• de lumbale wervelkolom (60 tot 70% van de gevallen);
• de thoracale wervelkolom (23 tot 35% van de gevallen);
• de cervicale wervelkolom (5 tot 15%);
• meerdere verdiepingen (9% van de gevallen).

Infectieuze spondylodiscitis kan het gevolg zijn van:

• een urineweg-, tand-, huid- (wond, spierpijn, kook), prostaat-, hart- (endocarditis), spijsverterings- of longinfectie;
• spinale chirurgie;
• een lumbaalpunctie;
• een minimaal invasieve lokale procedure voor diagnostisch (discografie) of therapeutisch (epidurale infiltratie).

Afhankelijk van de kiem zijn er twee evolutionaire modi te onderscheiden:

• een acuut beloop bij pyogene bacteriën;
• een chronisch beloop in gevallen van tuberculose of pyogene infecties die worden behandeld met onvoldoende antibiotische therapie.

De belangrijkste risicofactor is de verandering van de immuunstatus van de patiënt. Bovendien lijdt meer dan 30% van de patiënten aan diabetes, ongeveer 10% aan chronisch alcoholisme en bijna 5% heeft een van de volgende pathologieën: 

• kanker;
• levercirrose;
• nierziekte in het eindstadium;
• systeemziekte.

Infectieuze spondylodiscitis is een van de vele oorzaken van rugpijn, namelijk diepe pijn in de rug en de wervelkolom. Ze kunnen worden geassocieerd met:

• ernstige spinale stijfheid;
• pijnlijke zenuwbestralingen: ischias, cervicobrachiale neuralgie;
• koorts (in meer dan tweederde van de gevallen van pyogene spondylodiscitis) en koude rillingen;
• verzwakking en compressie van de wervels;
• een verslechtering van de algemene toestand.

In sommige gevallen kan infectieuze spondylodiscitis infectie van de hersenvliezen of compressie van het ruggenmerg veroorzaken als gevolg van een abces. Dit kan zenuwwortels bereiken en vernietigen.

Afhankelijk van het belang van de infectie en het type bacterie kunnen latere gevolgen optreden zoals een wervelblokkade, dat wil zeggen het aan elkaar lassen van twee tegenover elkaar liggende wervels.

Infectieuze spondylodiscitis is een therapeutische noodsituatie die ziekenhuisopname vereist. Ondersteuning omvat:

Immobilisatie in bed

• een gegoten schaal of een korset kan helpen om ernstige pijn te kalmeren en misvormingen als gevolg van wervelcompressie te voorkomen, vooral in het geval van de ziekte van Pott;
• totdat de pijn is verdwenen in het geval van pyogene spondylodiscitis (10 tot 30 dagen);
• gedurende 1 tot 3 maanden in het geval van de ziekte van Pott.

Langdurige intensieve antibiotische therapie aangepast aan de kiem

• voor stafylokokkeninfecties: combinatie cefotaxime 100 mg/kg en fosfomycine 200 mg/kg daarna combinatie fluoroquinolon – rifampicine;
• voor ziekenhuisinfecties die resistent zijn tegen methicilline: combinatie vancomycine – fucidinezuur of fosfomycine;
• Voor gram-negatieve bacillen-infecties: combinatie van 3e generatie cefalosporine en fosfomycine, 3e generatie cefalosporine en aminoglycoside of fluoroquinolon en aminoglycoside;
• Bij de ziekte van Pott: viervoudige antituberculose-antibioticatherapie gedurende 3 maanden, daarna bichimotherapie gedurende de volgende 9 maanden.

Chirurgie in uitzonderlijke gevallen

• decompressieve laminectomie bij plotselinge compressie van het ruggenmerg;
• evacuatie van een epiduraal abces.

 Het verloop is meestal gunstig. Koorts en spontane pijn verdwijnen meestal binnen 5 tot 10 dagen. Mechanische pijn onder belasting verdwijnt binnen 3 maanden.