Hoe uw kind zijn persoonlijkheid laat gelden

Toen hij 9 maanden oud was, ontdekte hij dat hij een heel wezen was, los van zijn moeder. Beetje bij beetje, ongeveer 1 jaar oud, begint hij zich bewust te worden van zijn lichaamsschil en zichzelf als een geheel te beschouwen. Hij herkent zijn voornaam en initieert de communicatie met de ander.

Hij herkent zichzelf in de spiegel

Het spiegelstadium is een belangrijk stadium, dat rond de 18 maanden plaatsvindt. In staat om zijn eigen afbeelding te identificeren, kan hij zich ook identificeren op een foto. Het beeld geeft het kind een visuele, externe bevestiging van wat hij in zichzelf voelt. Het stelt hem in staat zichzelf te identificeren als een geheel, een menselijke vorm. Het geeft het 'ik' zijn versterking.

Hij beschouwt de ander als een dubbelganger van zichzelf

Dat zie je terug in zijn games for two: “to you, to me”. "Ik sla jou, jij slaat mij". "Ik ren achter je aan, jij rent achter mij aan". Iedereen speelt op zijn beurt dezelfde rol. Ze zijn niet duidelijk van elkaar te onderscheiden, de een fungeert als een spiegel voor de ander.

Hij spreekt over zichzelf in de derde persoon

Dit taalgebruik weerspiegelt zijn onvermogen om zich duidelijk van anderen te onderscheiden: hij praat over zichzelf zoals hij praat over zijn moeder of iemand anders. Dit differentiatiewerk zal in het derde jaar beetje bij beetje worden uitgevoerd.

Hij weet hoe hij zichzelf moet definiëren als een meisje of een jongen

Het is op ongeveer 2 jaar dat hij zich bewust wordt van zijn seksuele identiteit. Hij vergelijkt, stelt vragen. Hij weet tot welke helft van de mensheid hij behoort. Van daar om je bewust te worden van hem als een uniek wezen, is er een grote stap.

Hij begint overal ‘nee’ tegen te zeggen

Tussen 2 en 3 jaar begint het kind zich tegen zijn ouders te verzetten. Het is 'ik weiger, dus ik ben': 'nee' zeggen is zijn manier om 'mij' te zeggen. Hij moet zijn eigen bestaan ​​bevestigen, zijn identiteit in volle opbouw. Zonder systematisch toe te geven, moet je ernaar luisteren, het horen. Deze beroemde crisis van oppositie is een sterk teken van de evolutie van zijn intelligentie.

Hij bombardeert je met "ik helemaal alleen!" “

Het "ik" komt kort na het "nee" en bestaat parallel. Het kind gaat een stap verder in assertiviteit, hij wil zich bevrijden van ouderlijke voogdij. Hij claimt dus verward het recht om zijn eigen bestaan ​​te besturen. Hij streeft naar autonomie. Laat hem kleine dingen doen zolang er geen gevaar is.

Hij weigert zijn speelgoed aan te raken

Voor hem is zijn speelgoed een deel van hemzelf. Als je hem vraagt ​​om uit te lenen, kun je hem net zo goed vragen een arm af te scheuren. Door te weigeren beschermt hij zich tegen elk risico van fragmentatie: zijn zelfbewustzijn is nog broos. Het is daarom absurd om een ​​kind te dwingen zijn speelgoed uit te lenen. Het heeft ook geen zin om zijn egocentriciteit aan de kaak te stellen: het is sterker dan hij. Later zal hij onbaatzuchtigheid en vrijgevigheid leren.

Hij heeft toegang tot het "ik"

Dit markeert een fundamenteel keerpunt in de constructie van zijn identiteit: op 3-jarige leeftijd heeft hij zijn werk om "ik / anderen" te onderscheiden volledig voltooid. Zijn visie op de wereld is bipolair: aan de ene kant 'ik', het centrale personage, en aan de andere kant alle anderen, min of meer vreemd, perifeer of vijandig, die op verschillende afstanden om hem heen draaien. Het zal geleidelijk worden verfijnd.

Op 4-jarige leeftijd: de identiteit van uw kind wordt geconstrueerd

Hij is 4 jaar oud, zijn kijk op de wereld is genuanceerd. Hij begint zichzelf te leren kennen en te weten wat hem onderscheidt van andere kinderen. Die verschillen kan hij benoemen: “ben ik goed in voetbal? Thomas, hij loopt snel. Door zich van anderen te onderscheiden, definieert hij zichzelf steeds nauwkeuriger.