De nieren (van het Latijnse ren, renis) zijn organen die deel uitmaken van het urinestelsel. Ze zorgen voor de filtratie van het bloed door afvalstoffen daarin te verwijderen door de productie van urine. Ze behouden ook het water- en mineraalgehalte van het lichaam.

De nietsjes, twee in getal, bevinden zich in het achterste deel van de buik ter hoogte van de laatste twee ribben, aan weerszijden van de wervelkolom. De rechter nier, die zich onder de lever bevindt, is iets lager dan de linker, die zich onder de milt bevindt.

Elke nier, boonvormig, is gemiddeld 12 cm lang, 6 cm breed en 3 cm dik. Ze worden bekroond door een bijnier, een orgaan dat behoort tot het endocriene systeem en niet betrokken is bij de urinefunctie. Ze zijn elk omgeven door een beschermende buitenste schil, het vezelige kapsel.

Het inwendige van de nieren is verdeeld in drie delen (van buiten naar binnen):

• De cortex, het buitenste deel. Bleek van kleur en ongeveer 1 cm dik, het bedekt de medulla.
• De medulla, in het midden, is roodbruin van kleur. Het bevat miljoenen filtratie-eenheden, de nefronen. Deze structuren hebben een glomerulus, een kleine bol waar bloedfiltratie en urineproductie plaatsvinden. Ze bestaan ​​ook uit buisjes die direct betrokken zijn bij het veranderen van de samenstelling van urine.
• De kelken en het bekken zijn urineverzamelholten. De kelken ontvangen urine van de nefronen die vervolgens in het bekken wordt gegoten. De urine stroomt vervolgens door de urineleiders naar de blaas, waar het wordt opgeslagen voordat het wordt geëvacueerd.

De binnenrand van de nieren wordt gemarkeerd door een inkeping, de nierhilus waar de nierbloedvaten en -zenuwen evenals de urineleiders eindigen. Het "gebruikte" bloed komt bij de nieren via de nierslagader, een tak van de abdominale aorta. Deze nierslagader splitst zich vervolgens in de nier. Het bloed dat eruit komt, wordt via de nierader naar de inferieure vena cava gestuurd. De nieren krijgen 1,2 liter bloed per minuut, ongeveer een kwart van het totale bloedvolume.

In het geval van pathologieën kan slechts één nier de nierfuncties uitvoeren.

De nieren hebben vier hoofdfuncties:

• De ontwikkeling van urine door de filtratie van bloed. Wanneer het bloed via de nierslagader de nieren bereikt, passeert het de nefronen waar het wordt gezuiverd van bepaalde stoffen. Afvalstoffen (ureum, urinezuur of creatinine en medicijnresten) en overtollige elementen worden uitgescheiden in de urine. Deze filtratie maakt het tegelijkertijd mogelijk om het water- en ionengehalte (natrium, kalium, calcium, enz.) in het bloed te beheersen en in evenwicht te houden. In 24 uur wordt 150 tot 180 liter bloedplasma gefilterd om ongeveer 1 liter tot 1,8 liter urine te produceren. Urine bestaat uiteindelijk uit water en opgeloste stoffen (natrium, kalium, ureum, creatinine, enz.). Sommige stoffen zijn bij een gezonde patiënt niet aanwezig in de urine (glucose, eiwitten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, gal).
• Afscheiding van renine, een enzym dat helpt bij het reguleren van de bloeddruk.
• De afscheiding van erytropoëtine (EPO), een hormoon dat de vorming van rode bloedcellen in het beenmerg stimuleert.
• De transformatie van vitamine D in zijn actieve vorm.

Nierstenen (nierstenen) : gewoonlijk "nierstenen" genoemd, dit zijn harde kristallen die zich in de nieren vormen en ernstige pijn kunnen veroorzaken. In bijna 90% van de gevallen vormen zich urinestenen in een nier. Hun grootte is zeer variabel, variërend van enkele millimeters tot enkele centimeters in diameter. Een steen gevormd in de nier en op weg naar de blaas kan gemakkelijk een urineleider verstoppen en hevige pijn veroorzaken. Dit wordt nierkoliek genoemd.

Misvormingen :

Niermalrotatie : aangeboren afwijking die slechts één nier of beide kan aantasten. Tijdens de embryonale ontwikkeling beweegt de nier de kolom omhoog naar zijn uiteindelijke locatie en roteert. In het geval van deze pathologie wordt de rotatie niet correct uitgevoerd. Als gevolg hiervan bevindt het bekken, dat zich normaal gesproken aan de binnenrand van het niets bevindt, zich aan de voorkant. Omdat de anomalie goedaardig is, is de nierfunctie intact.

Nierdubbelhartigheid : zeldzame aangeboren afwijking, het komt overeen met de aanwezigheid van een extra nier aan één kant van het lichaam. Deze nier is onafhankelijk, met zijn eigen vasculariteit en zijn eigen urineleider die rechtstreeks naar de blaas leidt of aan dezelfde kant aansluit op de urineleider van de nier.

Hydronefrose : het is een verwijding van de kelken en het bekken. Deze toename van het volume van deze holtes is te wijten aan een vernauwing of een obstructie van de ureter (misvorming, lithiasis...) die de urinestroom verhindert.

Hoefijzernier : misvorming die het gevolg is van de vereniging van de twee nieren, meestal door hun onderpool. Deze nier ligt lager dan de normale nieren en de urineleiders zijn niet aangetast. Deze aandoening leidt niet tot pathologische gevolgen, het wordt meestal door toeval aangetoond tijdens een röntgenonderzoek.

Afwijking van de nierfunctie :

Acuut en chronisch nierfalen : geleidelijke en onomkeerbare achteruitgang van het vermogen van de nieren om bloed te filteren en bepaalde hormonen uit te scheiden. De producten van de stofwisseling en overtollig water passeren steeds minder in de urine en hopen zich op in het lichaam. Chronische nierziekte is het gevolg van complicaties door diabetes, hoge bloeddruk of andere ziekten. Acuut nierfalen daarentegen treedt plotseling op. Het treedt vaak op als gevolg van een omkeerbare afname van de renale bloedstroom (uitdroging, ernstige infectie, enz.). Patiënten kunnen baat hebben bij hemodialyse met behulp van een kunstnier.

glomerulonefritis : ontsteking of beschadiging van de glomeruli van de nier. De filtratie van het bloed werkt niet meer goed, eiwitten en rode bloedcellen worden dan in de urine aangetroffen. We maken onderscheid tussen primaire glomerulonefritis (er wordt alleen niets aangedaan) en secundaire glomerulonefritis (gevolg van een andere ziekte). Meestal met onbekende oorzaak, is aangetoond dat glomerulonefritis bijvoorbeeld kan optreden na een infectie, het gebruik van bepaalde geneesmiddelen (bijv. niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen zoals ibuprofen) of een genetische aanleg.

infecties

pyelonefritis : infectie van de nieren met bacteriën. In de meeste gevallen is ditEscherichia coli, verantwoordelijk voor 75 tot 90% van cystitis (urineweginfectie), die zich in de blaas vermenigvuldigen en via de urineleiders naar de nieren stijgen (8). Vrouwen, vooral zwangere vrouwen, lopen het meeste risico. Symptomen zijn dezelfde als voor cystitis geassocieerd met koorts en lage rugpijn. De behandeling gebeurt door het nemen van antibiotica.

Goedaardige tumoren

cyste : Een niercyste is een vochtzakje dat zich in de nieren vormt. De meest voorkomende zijn eenvoudige (of solitaire) cysten. Ze veroorzaken geen complicaties of symptomen. De overgrote meerderheid is niet kanker, maar sommige kunnen de werking van het orgaan verstoren en pijn veroorzaken.

Polycysteuze ziekte : erfelijke ziekte die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van een groot aantal niercysten. Deze aandoening kan leiden tot hoge bloeddruk en nierfalen.

Kwaadaardige tumoren 

Nierkanker : het vertegenwoordigt ongeveer 3% van de kankers en treft twee keer zoveel mannen als vrouwen (9). Kanker ontstaat wanneer bepaalde cellen in de nier transformeren, zich op een overdreven en ongecontroleerde manier vermenigvuldigen en een kwaadaardige tumor vormen. Nierkanker wordt in de meeste gevallen incidenteel ontdekt tijdens onderzoek van de buik.

het voorkomen. Het beschermen van uw nieren is essentieel. Hoewel sommige ziekten niet volledig kunnen worden voorkomen, kunnen gezonde levensstijlgewoonten het risico verminderen. Over het algemeen zijn gehydrateerd blijven (minimaal 2 liter per dag) en het beheersen van uw zoutinname (via voeding en sport) gunstig voor de nierfunctie.

Andere, meer specifieke maatregelen worden aanbevolen om het risico op nierstenen te verkleinen of herhaling te voorkomen.

Bij nierfalen zijn de twee belangrijkste oorzaken diabetes (type 1 en 2) en hoge bloeddruk. Een goede beheersing van deze ziekten verkleint het risico op het ontwikkelen van een geval van insufficiëntie aanzienlijk. Ander gedrag, zoals het vermijden van alcohol-, drugs- en medicatiemisbruik, kan de ziekte afweren.

Nierkanker. De belangrijkste risicofactoren zijn roken, overgewicht of obesitas en langer dan drie jaar geen dialyse ondergaan. Deze aandoeningen kunnen de ontwikkeling van kanker bevorderen (10).

Laboratoriumonderzoeken : Bepaling van bepaalde stoffen in bloed en urine maakt het mogelijk de nierfunctie te beoordelen. Dit is bijvoorbeeld het geval voor creatinine, ureum en eiwitten. Bij pyelonefritis wordt een cytobacteriologisch onderzoek van de urine (ECBU) voorgeschreven om de bij de infectie betrokken ziektekiemen vast te stellen en zo de behandeling aan te passen.

Biopsie: test waarbij met een naald een niermonster wordt genomen. Het verwijderde stuk wordt onderworpen aan microscopisch onderzoek en/of biochemische analyse om te bepalen of het kanker is.

POSTERS 

Echografie: beeldvormingstechniek die berust op het gebruik van echografie om de interne structuur van een orgaan te visualiseren. Echografie van het urinestelsel maakt visualisatie van de nieren mogelijk, maar ook van de urineleiders en de blaas. Het wordt onder andere gebruikt om niermisvorming, insufficiëntie, pyelonefritis (geassocieerd met ECBU) of niersteen te benadrukken.

Uroscanner: beeldvormingstechniek die bestaat uit het “scannen” van een bepaald deel van het lichaam om dwarsdoorsnedebeelden te maken, dankzij het gebruik van een röntgenstraal. Het maakt het mogelijk om de volledige urinewegen van het apparaat (nieren, excretiekanaal, blaas, prostaat) te observeren in geval van nierpathologie (kanker, lithiasis, hydronefrose, enz.). Het vervangt in toenemende mate intraveneuze urografie.

MRI (magnetic resonance imaging): medisch onderzoek voor diagnostische doeleinden uitgevoerd met een groot cilindrisch apparaat waarin een magnetisch veld en radiogolven worden geproduceerd. Het maakt het mogelijk om in het geval van een MRI van het abdomino-bekkengebied zeer nauwkeurige beelden te verkrijgen in alle dimensies van de urinewegen. Het wordt met name gebruikt om een ​​tumor te karakteriseren of om de diagnose kanker te stellen.

Intraveneuze urografie: Röntgenonderzoek dat het mogelijk maakt om het gehele urinestelsel (nieren, blaas, urineleiders en urethra) zichtbaar te maken na injectie van een product dat ondoorzichtig is voor röntgenstralen en zich concentreert in de urine. Deze techniek kan met name worden gebruikt bij lithiasis of om de werking van de nieren te vergelijken.

Nierscintigrafie: dit is een beeldvormende techniek waarbij een radioactieve tracer aan de patiënt wordt toegediend, die zich via de nieren verspreidt. Dit onderzoek wordt met name gebruikt om de nierfunctie van de nieren te meten, om de morfologie te visualiseren of om de gevolgen van pyelonefritis te beoordelen.

In de Chinese geneeskunde is elk van de vijf fundamentele emoties verbonden met een of meer organen. Angst is direct geassocieerd met de nieren.