We drukken ons uit met woorden, maar ook met gebaren. Door de lichaamstaal van een persoon te observeren, is het mogelijk om te zien of ze nerveus, geïnteresseerd, liegen of in de verdediging schieten...

Lichaamstaal zijn alle bewuste en onbewuste signalen van ons lichaam, onze gebaren, onze gezichtsuitdrukkingen, onze houding… Het geeft informatie over onze emotionele toestand of onze intenties.

De studie van non-verbale communicatie wordt synergologie genoemd. Volgens specialisten in dit vakgebied zou het 56% uitmaken van de boodschap in een gesprek. Enkele manieren om lichaamstaal te ontcijferen.

Wanneer een persoon geïnteresseerd of nieuwsgierig is, zijn hun ogen wijd open en kijken ze rustig naar de persoon die spreekt of naar het object met regelmatig knipperen van de oogleden: een beweging die ritme geeft aan de integratie van informatie. Omgekeerd kan een statische blik erop wijzen dat de persoon in gedachten verzonken is.

Daarnaast is het ondersteunen van zijn hoofd met zijn duim onder de nek en knikken met zijn hoofd een teken van grote belangstelling.

De richting van de ogen van een persoon tijdens het spreken kan erop wijzen dat ze liegen: als de blik naar rechts is, is de kans groot dat ze tegen je liegen. Deze hypothese komt van synergologen, die geloven dat de ogen kijken naar het gebied van de hersenen dat wordt geactiveerd wanneer een persoon zich een gebeurtenis voorstelt of juist herinnert.

Bovendien kunnen alle zogenaamde "parasitaire" gebaren, dat wil zeggen ongebruikelijk voor uw gesprekspartner, erop wijzen dat hij liegt. Het aanraken van het oor, het haar of krabben aan de neus zijn vaak houdingen die dienen als steun voor een persoon om te proberen natuurlijk te blijven wanneer hij iets probeert te verbergen, zolang dit niet gebruikelijk is.

Door de hinder kunnen de bloedvaten in de neus samentrekken. Iemand die zich schaamt, raakt vaak zijn neus aan.

Wanneer een persoon nerveus is, maar het probeert te verbergen, zullen ze natuurlijk hun nervositeit op hun onderste ledematen loslaten. Evenzo verraadt het spelen met de vingers of met voorwerpen nervositeit of plankenkoorts.

Haastige en nerveuze bewegingen weerspiegelen ook nervositeit of onzekerheid.

Wanneer iemand spreekt die een V vormt met zijn vingers en zijn handen naar boven wijst, duidt dit op veel zelfvertrouwen. Deze persoon probeert te laten zien dat ze hun vak onder de knie hebben. Over het algemeen tonen de minder aangeslotenen een zekere assertiviteit.

Aan de andere kant laten de opgetrokken kin, uitpuilende borst en ruime voetstappen zien dat de persoon zichzelf als leider ziet.

Als de andere persoon dezelfde gebaren of houdingen aanneemt als jij, geeft dit aan dat hij zich goed en zelfverzekerd voelt.

Bovendien merken we dat, wanneer mensen goed met elkaar kunnen opschieten, hun houding en hun bewegingen vaak tot uiting komen.

We hebben de neiging om te zeggen dat gekruiste benen een teken zijn van weerstand en sluiting. Bovendien zijn van de 2000 onderhandelingen die zijn opgetekend door Gerard L. Nierenberg en Henry H. Calero, auteurs van Lees je open boek tegenstanders, er was geen overeenstemming toen een van de onderhandelaars de benen gekruist had!

Evenzo verschijnt het kruisen van de armen als een sluitpositie, die afstand met de ander creëert. Afhankelijk van de context kunnen gekruiste armen wijzen op een defensieve houding.

Maar houd altijd rekening met de context: mensen vouwen bijvoorbeeld eerder hun armen als het koud is en als hun stoel geen armleuning heeft.

Gesloten of open armen zijn, net als de andere elementen van lichaamstaal, slechts indicaties en kunnen niet als absoluut gegeven worden beschouwd, vooral omdat ze kunnen worden gecontroleerd.