Hoe en wanneer verdwijnt liefde uit een relatie? Gebeurt het geleidelijk of van de ene op de andere dag? Hoe splitst 'wij' zich op in twee 'ik'-en, in 'hij' en 'zij'? Hoe komt het dat de mortel, die de stenen van het huwelijk stevig met elkaar verbond, plotseling begint af te brokkelen, en het hele gebouw een hak geeft, bezinkt en al het goede begraaft dat mensen in de lange – of niet zo – jaren is overkomen? Over deze film Noah Baumbach met Scarlett Johansson en Adam Driver.
Nicole begrijpt mensen. Geeft ze een gevoel van comfort, zelfs in lastige situaties. Luistert altijd naar wat anderen te zeggen hebben, soms te lang. Begrijpt hoe het juiste te doen, zelfs in gecompliceerde familiezaken. Weet wanneer hij een echtgenoot moet duwen die vastzit in zijn comfortzone en wanneer hij hem met rust moet laten. Geeft geweldige cadeaus. Speelt echt met het kind. Hij rijdt goed, danst mooi en aanstekelijk. Ze geeft altijd toe als ze iets niet weet, iets niet heeft gelezen of gezien. En toch – hij ruimt zijn sokken niet op, wast niet af en zet keer op keer een kopje thee, die hij dan nooit meer drinkt.
Charlie is onverschrokken. Hij laat de obstakels van het leven en de meningen van anderen zijn plannen nooit in de weg staan, maar tegelijkertijd huilt hij vaak in de films. Hij is een vreselijke schoonmaakster, maar hij eet alsof hij het eten zo snel mogelijk kwijt wil, alsof er niet genoeg van is voor iedereen. Hij is erg zelfstandig: hij repareert gemakkelijk een sok, kookt avondeten en strijkt een overhemd, maar hij weet helemaal niet hoe hij moet verliezen. Hij vindt het heerlijk om vader te zijn - hij houdt zelfs van wat anderen woedend maakt: driftbuien, de nacht komt op. Hij verenigt iedereen die in de buurt is in één familie.
Zo zien zij, Nicole en Charlie, elkaar. Ze zien knusse kleine dingen, grappige gebreken, trekken die alleen met liefdevolle ogen te zien zijn. Integendeel, ze zagen en merkten het op. Nicole en Charlie – echtgenoten, ouders, partners in het theater, gelijkgestemden – gaan scheiden omdat … ze niet aan elkaars verwachtingen voldeden? Ben je jezelf verloren in dit huwelijk? Is het je opgevallen hoe ver je van elkaar verwijderd bent? Heb je te veel opgeofferd, te vaak concessies gedaan, jezelf en je dromen vergeten?
Scheiden is altijd pijnlijk. Zelfs als het in de eerste plaats jouw beslissing was
Noch hij noch zij lijkt het exacte antwoord op deze vraag te weten. Nicole en Charlie zoeken hulp bij familieleden, psychologen en advocaten, maar het wordt alleen maar erger. Het echtscheidingsproces vermaalt hen beiden, en de partners van gisteren, die elkaars schouder en achterste waren, glijden af in wederzijdse beschuldigingen, beledigingen en andere verboden trucs.
Het is moeilijk om naar te kijken, want als je de aanpassing voor de setting, de omgeving en de professionele sfeer weghaalt (theatraal New York versus filmisch Los Angeles, acteerambities versus regie-intenties), is dit verhaal angstaanjagend universeel.
Ze zegt dat scheiden altijd pijnlijk is. Zelfs als het in de eerste plaats jouw beslissing was. Zelfs als - en dat weet je zeker - dankzij hem, zal alles ten goede veranderen. Ook als het voor iedereen nodig is. Ook als daar, om de hoek, een nieuw gelukkig leven op je wacht. Immers, om dit alles - goed, nieuw, gelukkig - te laten gebeuren, moet de tijd verstrijken. Zodat alles wat er gebeurde vanuit het pijnlijke heden geschiedenis werd, jouw “huwelijksverhaal”.