Het verschijnen van tedere gevoelens, seksuele aantrekking tot een naaste, zij het niet-bloed, familielid, broer of zus, zal iedereen in verwarring brengen. Hoe om te gaan met je gevoelens? De mening van de psychotherapeut Ekaterina Mikhailova.
«Misschien zoekt u een veilige plek»
Ekaterina Mikhailova, psychotherapeut:
Je schrijft dat jij en je zus verschillende ouders hebben en je bent geen bloedverwant, maar in je familierollen ben je nog steeds broer en zus. Als je de seksuele aantrekkingskracht voelt toenemen, ben je verward, bang en beschaamd dat je je in zo'n onbegrijpelijke situatie bevindt. Zonder deze verduidelijking — «zuster», wat zou u dan hinderen?
Maar ik denk dat dit verhaal ingewikkelder is. Deze vraag zou ik heel graag willen stellen tijdens een face-to-face consult: hoe ontwikkel je relaties met vreemden? Met de buitenwereld in het algemeen? Want, aantrekking regisseren of verliefd worden op een geliefde: een buurman, klasgenoot, iemand die we bijna van het leven kennen, met wie we samen zijn opgegroeid, keren we van de buitenwereld naar de vertrouwde kamer. Dat betekent vaak zoeken naar een veilige plek, een behoefte aan beschutting.
Bovendien impliceert canonieke liefde een zekere afstand, waardoor je het object van liefde kunt idealiseren, erover kunt fantaseren. Dan neemt het vergulden natuurlijk af, maar dat is een andere vraag.
De beschreven situatie kan als volgt worden weergegeven. Iemand die zich niet erg zelfverzekerd voelt in de buitenwereld, bang is voor afwijzing of spot, overtuigt zichzelf op een gegeven moment: niemand interesseert me daar echt, ik hou van een buurvrouw of een meisje met wie ik al jaren aan een bureau zit tien jaar. Waarom zorgen en onverwachte avonturen, als je zo verliefd kunt worden - rustig en zonder verrassingen?
Je twijfels geven aan dat je een kans hebt om iets nieuws over jezelf te leren.
Een echt grote liefde tussen mensen die samen zijn opgegroeid sluit ik natuurlijk niet uit. En als het om genetische redenen niet gecontra-indiceerd is dat ze een koppel worden, zie ik geen reden om dergelijke relaties te vermijden. Maar de hoofdvraag is anders: is het echt je bewuste keuze, je echte gevoelens, of probeer je je achter deze relaties te verschuilen? Maar hoe weet je op 19-jarige leeftijd dat je niets anders hebt geprobeerd?
Neem een pauze: haast u niet om te handelen, neem geen overhaaste beslissingen. De kans is groot dat de situatie zich na een tijdje vanzelf oplost. Ondertussen Probeer deze drie vragen eerlijk te beantwoorden:
- Probeer je avontuur, de wereld in te gaan, te vervangen door iets vertrouwds en veiligs? Zijn er angsten om door deze wereld te worden afgewezen achter deze keuze?
- Wat gaat er gepaard met die erotische ervaringen die je ervaart? Voel je angst, schaamte, angst? Hoe belangrijk is dit onderwerp van het doorbreken van het taboe op relaties binnen het gezin, 'symbolische incest', voor jou, en hoe ga je ermee om?
- We kunnen allemaal verschillende gevoelens ervaren, waaronder verboden: agressie jegens een klein kind, glunderen over het feit dat er iets niet werkte voor onze ouders in het leven. Ik heb het niet over seksuele gevoelens in relatie tot een totaal ongepast object. Dat wil zeggen, we kunnen alles in het diepst van onze ziel ervaren. Onze emoties zijn vaak inconsistent met onze opvoeding. De vraag is: wat zit er tussen wat je ervaart en hoe je handelt?
Ik denk dat je twijfels erop wijzen dat je een kans hebt om iets nieuws over jezelf te leren. Gevoelens omzetten in materiaal voor zelfobservatie en introspectie is misschien wel het belangrijkste werk dat in deze situatie moet worden gedaan. En welke beslissing je dan neemt is niet zo belangrijk. Uiteindelijk heeft elke keuze die we maken zijn prijs.