Een genitale prolaps verwijst naar de abnormale afdaling van een of meer organen in de bekkenholte. Dit fenomeen treft vooral vrouwen na 45 jaar en treft vooral de blaas, baarmoeder of rectum. Verzakking resultaten van verzwakking of strekking van spieren en/of banden die deze organen ondersteunen. Ongeveer 11 op de 100 vrouwen verzakken in hun leven. De keuze van de behandeling hangt af van de leeftijd, de ernst van de aandoening en de mogelijke complicaties. Preventie is gebaseerd op vermindering van risicofactoren.

De organen in het bekken (of de bekkenholte) worden op hun plaats gehouden door spieren, banden en vezels. En de bekkenbodem, of perineum, ondersteunt ze van onderaf. Soms verzwakken de spieren en banden, rekken en/of de bekkenbodem, ontspant, waardoor het min of meer uitgesproken glijden van een deel of al deze organen (rectum, blaas, baarmoeder) naar beneden wordt veroorzaakt. We spreken dan van verzakking.

Soorten genitale prolaps

Er zijn drie soorten verzakkingen:

• Le cystocèle  of blaasverzakking: dit is de meest voorkomende verzakking en komt voor in 4 van de 5 gevallen (dwz 80% van de gevallen). Het wordt gekenmerkt door het vallen van de blaas in de vagina.
• Hysterocèle of verzakking van de baarmoeder: dit is de afdaling van de baarmoeder in de vagina veroorzaakt door het verzakken van de vaginale wanden
• Le rectocèle of verzakking van het rectum: het is de afdaling van het rectum in de vagina. Een volledige rectale prolaps is de totale afdaling van het rectum in het anale kanaal.

Populaties in gevaar

Verzakking komt het meest voor bij vrouwen tussen de 45 en 85 jaar na de menopauze door verlies van elasticiteit van spieren en vezels die de organen ondersteunen.

Risicofactoren voor genitale prolaps

• Bevalling talrijk en/of moeilijk
• Leeftijd
• Menopauze
• Overgewicht /Obesitas
• antecedenten operatie in het bekkengebied
• Beroepen of lichamelijke oefeningen waarbij het bekken zwaar wordt belast (dragen of trekken van zware lasten, enz.)
• Erfelijke factor (familiegeschiedenis)
• Constipatie chronisch
• Bij sommige atleten is de overmatige ontwikkeling van de buikspieren

Verzakking manifesteert zich vooral door: gevoel van zwaarte in de bekkenholte, ongemak dat soms gepaard gaat met pijn.

Verzakking kan zich ook manifesteren door de aanwezigheid van een zachte bal in de vulva, vooral bij het staan ​​of tijdens inspanning.

In het geval van een cystocele is het gebruikelijk dat een vrouw urinaire aandoeningen zoals moeite met urineren, vaak of dringend urineren (plassen), blaasontsteking (blaasontsteking)

In het geval van rectocele kan het evacueren van de ontlasting moeilijk blijken te zijn, de getroffen persoon gaat soms zo ver dat hij zijn vingers gebruikt. In bepaalde gevallen genereert de afdaling van het rectum integendeel een anale incontinentie (onvrijwillig verlies van ontlasting).

Seksuele stoornissen kunnen zich ook manifesteren als een gevoel van gapende vulva, verminderde seksuele sensaties, pijn of ongemak tijdens penetratie.

Eerst stelt de arts de patiënte enkele vragen over het gevoelde ongemak en haar antecedenten (omstandigheden van de bevalling, familiegeschiedenis). Dan gaat het naar een vaginale aanraking om de afstamming van een of meer organen te schatten. Hij kan de patiënt vragen om tijdens het hoesten te duwen om de verzakking beter waar te nemen. Hij onderzoekt de vrouw liggend, maar ook staand of zelfs gehurkt om de omvang van de verzakking beter in te schatten.

Aanvullende onderzoeken kunnen worden uitgevoerd: urinecontrole, echografie of MRI van de bekkenholte en nieren mogelijke nierbeschadiging te identificeren.

Als de verzakking het rectum betreft, a rechtstreekse kopie (= exploratie van het rectum) en a anorectale manometrie (= meting van de kracht van de sluitspier) zal worden overwogen.

Er moet rekening worden gehouden met verschillende factoren voordat de juiste behandeling wordt toegepast: leeftijd van de getroffen persoon, menopauze, ernst van de aandoening, bijbehorende complicaties, geschiedenis, enz.

In bepaalde gevallen waar de verzakking niet erg belangrijk is, kan de arts de therapeutische onthouding adviseren. Hij kan ook het gebruik van pessaria voorstellen, wat de enige medische, niet-chirurgische behandeling voor verzakking is. Dit houdt in dat een apparaat, vaak in de vorm van een ring, in de vagina wordt ingebracht, waardoor de organen die de neiging hebben naar beneden te komen, worden vastgehouden.

Perineale revalidatie helpt bij het consolideren van spieren bekkenholte, maar heeft eerder een preventief of nuttig effect bij vroege prolaps.

Als er een duidelijke risicofactor is, zoals obesitas, moet deze worden behandeld. EEN goede hydratatie en een goede voeding (vezelrijk dieet)) worden aanbevolen. De hormonale substitutietherapie helpen het verlies van weefselelasticiteit bij postmenopauzale vrouwen te bestrijden.

In de ernstigste gevallen van verzakking biedt de arts een operatie aan om het orgaan dat aan de verzakking lijdt te herstellen. Er zijn verschillende technieken, afhankelijk van het type en de mate van verzakking.

La vermindering van risicofactoren helpt verzakking te voorkomen :

• systematische perineale revalidatie na zwangerschap,
• let op het perineum tijdens de bevalling,
• behandeling van obesitas en constipatie,
• hormoonvervangende therapie tijdens de menopauze,
• bescherming van de spieren van de bekkenholte tijdens de bevalling, …

Deze perineale revalidatie is ongetwijfeld een van de effectieve methoden om de symptomen van een vroege verzakking op natuurlijke wijze te verbeteren en verslechtering ervan te voorkomen. Dankzij perineale revalidatie kunnen sommige operaties worden vermeden.

Als de chirurgische handeling noodzakelijk is geworden, wordt bovendien nog steeds perineale revalidatie aanbevolen om postoperatief herstel te vergemakkelijken.

Deze techniek, die wordt voorgeschreven door een arts en wordt uitgevoerd door een fysiotherapeut, is dezelfde als die welke routinematig wordt voorgeschreven na de bevalling om weer een goede bodybuilding te krijgen die consolidatie van de bekkenbodem vereist.

Homeopathie

Er zijn verschillende homeopathische middelen beschikbaar voor verzakking, zowel baarmoeder als rectaal.

Baarmoederverzakking:

• Helonias dioica in 5 CH om de pijn te kalmeren
• maar ook Kalium bichromicum (indien erger bij warm weer).
• U kunt ook Collinsonia canadensis of Calcarea phosphorica (één dosis van 9 CH per week) innemen in geval van verergering bij inspanning.

Rectale prolaps:

• Podophyllum peltatum en als het volgt op een bevalling nemen we Ruta graveolens. We kunnen ook terecht bij Hydrastis canadensis.

fytotherapie

In de kruidengeneeskunde, om baarmoederverzakking te bestrijden, wordt het aanbevolen om afkooksels van witte asschors te drinken (Fraxinus americana).