Inhoud
Sergi Rufi: "De geest is als een mes: het heeft verschillende toepassingen, sommige zeer nuttig en andere zeer schadelijk"
Psychologie
De psycholoog Sergi Rufi publiceert “A real Psychology”, waarin hij vertelt hoe hij zijn lijden omzette in welzijn
Sergi rufi Hij ging rond en rond totdat hij vond wat hij wilde doen. Doctor, Master en BA in psychologie, Rufi beoefent alternatieve psychologie, wat hij 'echte psychologie' noemt. Zo probeert hij door zijn opleiding en ervaring anderen te helpen welzijn te bereiken zonder aan de oppervlakte te blijven.
Net gepubliceerd “Een echte psychologie” (Dome Books), een boek, bijna een biografie, maar deels ook een gids, waarin hij zijn weg vertelt het lijden achter zich te laten. In een ultra-verbonden samenleving, waarin iedereen we zijn blijkbaar blij op social media, waar we steeds meer overspoeld worden door alle informatie die we krijgen en we steeds minder over onszelf weten, is belangrijk,
zoals ze zeggen, weten hoe je 'het kaf van het koren scheidt'. We spraken met Sergi Rufi van ABC Bienestar over precies dit: het opleggen van geluk, de invloed van het nieuws en veel van de angsten die ons dagelijks achtervolgen.
Waarom zegt u dat de geest een instrument van welzijn kan zijn, maar ook van marteling?
Het kan zijn, of liever gezegd, het is zo, omdat niemand ons echt heeft geleerd hoe de geest werkt, wat het is, waar het is, wat we ervan kunnen verwachten. Voor ons is de geest iets dat voor ons verborgen is en automatisch wordt opgebouwd, maar in werkelijkheid is het iets heel complexs. We zouden kunnen zeggen dat de geest als een mes is: hij heeft verschillende toepassingen, sommige zeer nuttig en andere zeer schadelijk. De geest is het eeuwige onbekende.
Waarom zijn we zo bang voor eenzaamheid? Is het een symptoom van de moderne tijd?
Ik denk dat eenzaamheid iets is dat ons altijd bang heeft gemaakt, zowel op neurologisch als op biologisch niveau; we zijn ontworpen om in stam, in kudde te leven. Het is iets ingewikkelds, en op dit moment promoten de media het leven als koppel en als gezin. We zien geen advertenties van alleen mensen die glimlachen. Er is een sociaal-culturele constructie die we elke dag zien en die het feit van alleen zijn strafbaar stelt.
Er rust dus een stigma op eenzaamheid, op single zijn…
Precies, onlangs zag ik in een tijdschrift een verhaal over een beroemd persoon, waarin ze zeiden dat hij gelukkig was, maar er nog iets ontbrak, omdat hij nog vrijgezel was. Vrijgezel zijn wordt vaak behandeld alsof het een zin is en geen keuze.
Hij zegt in het boek dat rationaliteit ons niet helpt om mentaal welzijn te bereiken. Verwarren we rationalisatie met genezing?
Rationaliseren is alles wat ons is geleerd: denken, twijfelen en vragen stellen, maar op de een of andere manier kunnen we later niet weten hoe we zijn, als we ons goed voelen, hoe we zijn. Dit soort vragen zijn meer ervaringsgericht en vaak weten we niet hoe we ze moeten oplossen. Ons denken is 80% van de tijd automatisch, en hierin komt onze ervaring tussenbeide, wat ons vaak, zonder dat we het beseffen, vertraagt. We kunnen niet de hele tijd wachten op wat het denken ons vertelt: we zijn een mengeling van veel dingen, en vaak is niet alles reden en logica. Vriendschap, liefde, mijn voorkeuren voor muziek, eten, seks … zijn dingen die we niet kunnen rationaliseren.
Wat bedoel je als je in het boek zegt dat er veel leraren zijn in ons leven, maar geen leraren?
De leraar heeft te maken met iemand die toegewijd is aan de functie waarvoor hij wordt betaald, namelijk het overbrengen van een tekst of een schets, en toch heeft een leraar te maken met iets meer holistisch. De leraar heeft te maken met het meest rationele deel, de linkerhersenhelft, en de leraar met iets completers, met iemand die met beide delen van de hersenen denkt, die met genegenheid en respect over waarden spreekt. De leraar is meer een robot en een leraar is meer mens.
Is coachen gevaarlijk?
El coaching Niet op zich, maar de business eromheen wel. Cursussen van een of twee maanden die je doen denken dat je een expert bent … Wanneer er een gebrek is aan een ethische code, zijn er mensen die beroepen uitoefenen die ze niet beheersen en in dit geval kun je voor hulp gaan en eindigen erger op. Achter alle mode moet je achterdochtig zijn. Als zoiets gebeurt, is er meestal een economische behoefte, geen humanistische motivatie. En in het geval van coaching… naar mij wordt iemand genoemd levenscoach met 24 jaar, nou ja en met 60, zonder veel processen en innerlijk werk en crisis te hebben meegemaakt, is het ingewikkeld. ik denk dat de levenscoach het zou iemand moeten zijn net voor de tijd van de grafsteen (Serie). Het moment dat we voor het eerst een baan hebben, het eerste paar, dat ze je verlaten, we moeten een ervaring hebben gehad en niet alleen deze dingen hebben meegemaakt, maar ze ook hebben gewerkt.
Verandert Instagram de dynamiek van sociale relaties?
Instagram is een platform dat een korte, egoïstische en frontale interactie bevordert. Ik zeg in het boek dat er twee soorten mensen zijn die dit sociale netwerk gebruiken: mensen die altijd laten zien dat ze het goed hebben en mensen die meer verantwoordelijkheid dragen. Het is als de figuur van de leraar en de leraar die opmerkte: de eerste heeft een eenrichtingsgebruik van Instagram, probeert jaloezie op te wekken en veel te winnen sympathieën; de tweede heeft een meer horizontale en minder neerbuigende communicatie. Deze showcase heeft uiteindelijk natuurlijk invloed.
Vormt cultuur ons als mensen?
Absoluut, we zijn culturele wezens. Mensen neuriën bijvoorbeeld constant liedjes, en we moeten ons realiseren dat muziek niet alleen melodie is, het is tekst, het is een droevig en vrolijk timbre en dit bouwt ons op. Er is een consumentencultuur waarin er een bepaalde trend is, het is altijd een beetje hetzelfde, maar we voelen dat er een product is waar we bij passen. Bijvoorbeeld de teksten van Latijnse muziek; Ze worden veel gehoord en het bouwt ons op als mensen, het beïnvloedt hoe we zijn.
Maar kan artistieke expressie ons helpen om ons beter te voelen, in vrede met onszelf?
Natuurlijk wel, hoewel of het ons in vrede met onszelf laat zijn, ik weet het niet … Maar het is een voertuig van communicatie, verbinding en catharsis, van expressie. Hoewel je dan de radio aanzet en altijd hetzelfde liedje speelt, en vaak wordt in dit soort artistiek medium giftige liefde herschapen, de innerlijke bron, en er steeds weer naar terugkerend … het is moeilijk om eruit te komen als we herbeleef het alle dagen.
Hij spreekt in het boek van de new age Disney, wat velen de 'Mr. Wonderbaarlijk effect” … Drukt de buitensporige cultus van geluk ons neer?
Ja, die zoektocht zelf voedt een absolute behoefte; Als ik dat zoek, heb ik het niet. Het lijkt erop dat we niet gelukkig zullen zijn totdat we perfectie, opgelegde esthetische schoonheid en constante glimlachen bestendigen. Ik gebruik het woord geluk niet, omdat het hiermee geassocieerd wordt, wat uiteindelijk een product is.
In werkelijkheid is geluk misschien niet zo complex, misschien is het iets eenvoudiger, en daarom ontsnapt het ons, want wat ons is geleerd is complexiteit en constant zoeken.