Nieuwjaar: waarom zoveel cadeaus?

De lieve Sinterklaas kwam vandaag naar ons toe. En hij bracht ons geschenken op de nieuwjaarsvakantie. Dit oude liedje wordt nog steeds gezongen op kinderfeestjes. Moderne kinderen hoeven echter niet lang te dromen over de mysterieuze inhoud van de New Year's Grandfather's tas. We spenen ze er zelf onbewust van af: ze hebben nog steeds geen tijd om te willen, en we kopen al. En kinderen vinden onze gaven vanzelfsprekend. We proberen ze meestal niet uit deze waan te halen. Integendeel: een gsm, een gamebattle, een playstation, om nog maar te zwijgen van een lawine van snoepjes … Dit alles valt kinderen als uit een hoorn des overvloeds. We zijn bereid veel op te offeren om hun verlangens te vervullen.

In het Westen begonnen ouders hun kinderen te actief te verwennen rond de jaren '60, toen de consumptiemaatschappij werd gevormd. Sindsdien is deze trend alleen maar versterkt. Ze manifesteert zich ook in Rusland. Zullen onze kinderen gelukkiger zijn als we hun kamers omtoveren tot speelgoedwinkels? Kinderpsychologen Natalia Dyatko en Annie Gatecel, psychotherapeuten Svetlana Krivtsova, Yakov Obukhov en Stephane Clerget beantwoorden deze en andere vragen.

Waarom geven we cadeaus aan kinderen tijdens de nieuwjaarsvakantie?

De consumptiemaatschappij, waarin we al een tijdje leven, heeft het bezit van een ding synoniem verklaard met al het goede en juiste in het leven. Het dilemma ‘hebben of zijn’ wordt tegenwoordig anders geformuleerd: ‘hebben om te zijn’. Wij zijn ervan overtuigd dat het geluk van kinderen in overvloed aanwezig is, en goede ouders zouden daarin moeten voorzien. Als gevolg hiervan schrikt de mogelijkheid van het onjuist, niet volledig realiseren van de wensen en behoeften van het kind veel ouders af - net als het vooruitzicht van een gebrek in het gezin, een gevoel van hopeloosheid, een schuldgevoel. Sommige ouders, die de vluchtige verlangens van hun kinderen verwarren met wat voor hen van levensbelang is, zijn bang om hun iets essentieels te onthouden. Het lijkt hen dat het kind emotioneel gekwetst wordt als hij bijvoorbeeld merkt dat zijn klasgenoot of beste vriend meer cadeaus heeft gekregen dan hijzelf. En ouders proberen, kopen steeds meer…

SPEELGOED DAT WE AAN EEN KIND GEVEN, HEBBEN VAAK EEN WEERSPIEGELING NIET HEM, MAAR ONZE VERLANGENS.

We hebben niet veel heldere, vrolijke tradities. Cadeaus geven voor het nieuwe jaar is er één van. En het mag niet afhankelijk worden gemaakt van voorwaarden. Er zijn veel betere tijden om een ​​kind te belonen of te straffen. En tijdens een vakantie is het beter om van de gelegenheid gebruik te maken om met het hele gezin samen te komen en samen met het kind te genieten van de cadeaus die worden gegeven of ontvangen.

Kinderen van gescheiden ouders krijgen doorgaans meer geschenken dan anderen. Verwent het hen niet?

Enerzijds ervaren gescheiden ouders een sterk schuldgevoel jegens het kind en proberen dit te dempen met behulp van geschenken.

Aan de andere kant viert zo'n kind de vakantie vaak twee keer: de ene keer met papa, de andere met mama. Elke ouder vreest dat het feest in "dat huis" beter zal zijn. De verleiding is groot om meer cadeaus te kopen – niet voor het welzijn van het kind, maar voor hun eigen narcistische belangen. Twee verlangens – een cadeau geven en de liefde van je kind winnen (of bevestigen) – versmelten tot één. Ouders strijden om de gunst van hun kinderen en kinderen worden gijzelaars van deze situatie. Nadat ze de spelvoorwaarden hebben geaccepteerd, veranderen ze gemakkelijk in eeuwig ontevreden tirannen: "Wil je dat ik van je hou? Geef me dan wat ik wil!”

Hoe zorg je ervoor dat het kind het niet beu is?

Als we het kind geen kans geven om zijn verlangens te trainen, dan zal het als volwassene niet in staat zijn om echt iets te willen. Natuurlijk zullen er verlangens zijn, maar als er zich een obstakel voordoet op weg ernaartoe, zal hij ze hoogstwaarschijnlijk opgeven. Een kind zal het beu zijn als we hem overstelpen met cadeautjes of hem laten denken dat we hem beslist alles en meteen moeten geven! Geef hem de tijd: zijn behoeften moeten groeien en rijpen, hij moet ergens naar verlangen en het kunnen uiten. Zo leren kinderen dromen, het moment van vervulling van verlangens uitstellen, zonder bij de minste frustratie boos te worden*. Dit kan echter elke dag worden geleerd, en niet alleen op kerstavond.

Hoe voorkom je ongewenste cadeaus?

Bedenk voordat je naar de winkel gaat waar je kind over droomt. Praat er met hem over en als de lijst te lang is, kies dan de belangrijkste. Voor hem natuurlijk, niet voor jou.

Cadeaus met een hint?

Jonge kinderen zullen zeker beledigd zijn als ze schoolbenodigdheden, vrijetijdskleding 'voor groei' of een opbouwend boek als 'Regels voor goede manieren' krijgen aangeboden. Ze zullen geen souvenirs waarderen die vanuit hun oogpunt zinloos zijn, niet bedoeld om te spelen, maar om een ​​plank te versieren. Kinderen zullen het zien als een aanfluiting en een geschenk “met een hint” (voor de zwakken – dumbbells, voor de verlegenen – de handleiding “Hoe word je een leider”). Geschenken zijn niet alleen een uiting van onze liefde en zorg, maar ook een bewijs van hoe gevoelig en respectvol we zijn voor ons kind.

Over het

Tatjana Babushkina

"Wat wordt opgeslagen in de zakken van de kindertijd"

Agentschap voor Onderwijssamenwerking, 2004.

Martha Snyder, Ross Snyder

“Het kind als persoon”

Betekenis, Harmonie, 1995.