Het been (van het Latijnse gamba dat spronggewricht van dieren betekent) is een deel van het onderste lidmaat dat zich tussen de knie en de enkel bevindt.

been skelet. Het been bestaat uit twee botten die met elkaar zijn verbonden door een botmembraan (1):

• het scheenbeen, een lang en volumineus bot, gelegen aan de voorkant van het been
• de fibula (ook wel fibula genoemd), een lang, slank bot dat zich lateraal en achter het scheenbeen bevindt.

Aan het bovenste uiteinde articuleert het scheenbeen met de fibula (of fibula) en het dijbeen, het centrale bot van de dij, om de knie te vormen. Aan het onderste uiteinde articuleert de fibula (of fibula) met de tibia en talus om de enkel te vormen.

Beenspieren. Het been bestaat uit drie compartimenten die zijn samengesteld uit verschillende spieren (1):

• het voorste compartiment dat bestaat uit vier spieren: de tibialis anterior, de extensor digitorum longus, de extensor hallucis longus en de derde fibular
• het laterale compartiment dat bestaat uit twee spieren: de fibulaire longusspier en de fibulaire korte spier
• het achterste compartiment dat bestaat uit zeven spieren verdeeld in twee groepen:

  – het oppervlakkige compartiment dat bestaat uit de plantaire spier en de triceps surale spier, bestaande uit drie bundels: de laterale gastrocnemius, de mediale gastrocnemius en de zonnespier

  – het diepe compartiment dat bestaat uit het polifaat, de flexor digitorum longus, de flexor hallucis longus en tibialis posterior.

Het laterale compartiment en het oppervlakkige achterste compartiment vormen de kuit.

Bloedtoevoer naar het been. Het voorste compartiment wordt gevoed door de voorste scheenbeenvaten, terwijl het achterste compartiment wordt gevoed door de achterste scheenbeenvaten en de peroneale vaten (1).

Innervatie van het been. De voorste, laterale en achterste compartimenten worden respectievelijk geïnnerveerd door de diepe peroneuszenuw, de oppervlakkige peroneuszenuw en de scheenbeenzenuw. (2)

Gewichtstransmissie. Het been brengt het gewicht van de dij naar de enkel (3).

Dynamisch geluidsgevoel. De structuur en positie van het been dragen bij aan het vermogen om te bewegen en een goede houding te behouden.

Pijn in de benen. De oorzaken van pijn in het been kunnen gevarieerd zijn.

• Bot laesies. Ernstige pijn in het been kan te wijten zijn aan een breuk van de tibia of fibula (of fibula).
• Bot pathologieën. Pijn in het been kan te wijten zijn aan een botziekte zoals osteoporose.
• Spierpathologieën. De spieren van de benen kunnen worden blootgesteld aan pijn zonder letsel zoals krampen of spierletsel oplopen zoals overbelasting of overbelasting. In de spieren kunnen pezen ook pijn in het been veroorzaken, vooral tijdens tendinopathieën zoals tendinitis.
• Vasculaire pathologieën. Bij veneuze insufficiëntie in de benen kan een gevoel van zware benen worden gevoeld. Het manifesteert zich met name door tintelingen, tintelingen en gevoelloosheid. De oorzaken van symptomen van zware benen zijn gevarieerd. In sommige gevallen kunnen andere symptomen optreden, zoals spataderen als gevolg van verwijding van de aderen of flebitis als gevolg van de vorming van bloedstolsels.
• Zenuwpathologieën. De benen kunnen ook de plaats zijn van zenuwpathologieën.

Medicamenteuze behandelingen. Afhankelijk van de gediagnosticeerde pathologie, kunnen verschillende medicamenteuze behandelingen worden voorgeschreven om pijn en ontsteking te verminderen en om botweefsel te versterken.

Symptomatische behandeling. In het geval van vasculaire pathologieën kan elastische compressie worden voorgeschreven om de verwijding van de aderen te verminderen.

Chirurgische behandeling. Afhankelijk van het type pathologie dat wordt gediagnosticeerd, kan een operatie worden uitgevoerd.

Orthopedische behandeling. Afhankelijk van het type breuk kan de installatie van een pleister of een hars worden uitgevoerd.

Fysieke behandeling. Fysiotherapieën kunnen via specifieke beweegprogramma's worden voorgeschreven, zoals fysiotherapie of fysiotherapie.

Fysiek onderzoek. Eerst wordt een klinisch onderzoek uitgevoerd om de door de patiënt waargenomen symptomen te observeren en te beoordelen.

Medische analyse. Om bepaalde pathologieën te identificeren, kunnen bloed- of urineanalyses worden uitgevoerd zoals bijvoorbeeld de dosering van fosfor of calcium.

Medisch beeldvormend onderzoek. Röntgen-, CT- of MRI-scintigrafieonderzoeken, of zelfs botdensitometrie voor botpathologieën, kunnen worden gebruikt om de diagnose te bevestigen of te verdiepen.

Doppler-echografie. Deze specifieke echo maakt het mogelijk om de bloedstroom te observeren.

In 2013 onthulde The New England Journal of Medicine een artikel waarin de nieuwe prestaties van bionische prothesen worden beschreven. Een team van onderzoekers van het Chicago Rehabilitation Institute heeft met succes een robotbeen geplaatst bij een geamputeerde patiënt. Deze laatste is in staat om dit bionische been door te denken te beheersen. (4)