Eindelijk zal het onder epidurale zijn

15h30:

“Ik kan er niet meer tegen, ik druk op de knop om naar me toe te komen. De verloskundige (altijd dezelfde) vraagt ​​of ik een ruggenprik wil. Hoewel ik het in het begin niet wilde, zei ik ja. Ze ausculteert me, de nek is 3-4 cm verwijderd. Ze vraagt ​​me om de spullen voor de baby en de rookmachine mee te nemen en ze komt me over een kwartier ophalen.

15h45:

Aangekomen in de verloskamer trok ik een shirt aan en Sébastien een apotheekjas. Céline bereidt het materiaal voor op de ruggenprik. Ze geeft me de infusie twee keer terug, sinds het eerste schot, mist het me! “Je hebt mooie aderen, maar de huid is hard…” Ik heb ook een mooie blauwe plek. Ik krijg een medicijn te drinken dat braken door weeën voorkomt, nauwelijks doorgeslikt Ik word misselijk... maar het stopt snel.

16h15:

De anesthesioloog arriveert, hij lijkt kil en afstandelijk, maar heeft tegelijkertijd een grote verantwoordelijkheid. Sébastien moet naar buiten. Céline stelt me ​​gerust, ze houdt mijn hand vast, helpt me ademen en legt me uit wat er aan de hand is. De ruggenprik op, ik voel me "zen" en het woord is zwak! Ik ben "high" en ik lach de hele tijd ... Om ontspannen te zijn, ben ik, en ik adem diep. Ik ben 5-6 cm verwijderd, kom op schat, het komt eraan. We bespreken met Sébastien en ook met Céline, ik voel niet alle weeën en het gaat goed met me.

19h00:

Ik ben 9 cm verwijderd, ik krijg het antibioticum omdat ik het zakje meer dan 12 uur geleden heb gebroken. We hebben de baby een beetje alleen laten spelen, ik kan niet wachten om hem tegen me te hebben.

20h00:

Céline beëindigt haar dienst en het is Maryse die het overneemt. Ik had graag dezelfde persoon gehad, maar ze moet op een dag klaar zijn met werken. De nieuwe verloskundige leegt mijn blaas om de passage te vergemakkelijken.

21h00:

Maryse zegt dat het goed is, ik kan duwen. Ze laat me in een ballon blazen die Sébastien knijpt. Ze dwingt me ook de spijlen opzij te houden, maar met de voorste kan ik dat niet, die zitten te ver weg. Ze ziet het hoofdje van de baby, maar hij kan nauwelijks komen. Ze belt de dienstdoende gynaecoloog om de zuignap te gebruiken, ik raak een beetje in paniek. Ik wil niet dat mijn baby dit meemaakt. Alles staat klaar wanneer nodig, de zuignap is eruit. De gynaecoloog komt heel ontspannen aan, hij leunt op mijn knieën in de stijgbeugels… Komt de baby daardoor sneller naar buiten??? Ik concentreer me, zet al mijn kracht en eindelijk begint de baby.

Laat een reactie achter