Embryoreductie, wat is dat?

Complicaties van drievoudige en vooral viervoudige of meer zwangerschappen komen vaak voor, zowel bij moeder-foetus als bij pasgeborenen. De medische kant is niet de enige zorg. Meerlingzwangerschappen veroorzaken ook verstoringen binnen het gezin, dat niet noodzakelijkerwijs psychologisch, sociaal of financieel voorbereid is om drie, vier of... zes baby's tegelijk te verwelkomen. Om deze moeilijkheden te overwinnen, is er een oplossing, embryonale reductie. Deze medische techniek is bedoeld om maximaal twee foetussen in de baarmoeder te laten ontwikkelen door overtollige embryo's te elimineren.

Embryoreductie: wie wordt getroffen?

De ontwikkeling van ART heeft geleid tot een toename van het aantal meerlingzwangerschappen. Maar drie of vier kinderen tegelijk verwachten is niet zonder risico voor de moeder en de foetussen. Aan de ouders kan dan een embryonale reductie worden aangeboden.

Nog geen wet regelt embryoreductie. De redenen zijn anders dan die van een "klassieke" vrijwillige zwangerschapsafbreking, maar het gebeurt binnen dezelfde termijnen als die welke zijn toegestaan ​​door de wet op abortus. Er is dus geen specifieke procedure voor nodig. Echter, zoals bij elke medische handeling, krijgt het paar gedetailleerde informatie over de techniek en heeft ze een bedenktijd voordat ze hun schriftelijke toestemming geven. DEeen korting wordt over het algemeen aan ouders aangeboden, maar wordt soms ook gevraagd door stellen die al ouders zijn en zich bijvoorbeeld nog niet klaar voelen voor een drievoudige zwangerschap. Niet alle meerlingzwangerschappen (> 3) worden echter verminderd omdat een bepaald aantal ouders (ongeveer 50%) ze liever spontaan laat verlopen.

Zwangerschappen beïnvloed door embryoreductie

Afgezien van een ernstig medisch probleem bij de moeder, tweelingzwangerschappen worden niet beïnvloed door embryonale reductie. Deze geneeskundige handeling wordt vooral aangeboden wanneer de dracht meer dan drie embryo's heeft. Naast maternale complicaties die vaker voorkomen bij deze zwangerschappen, is het vooral de risico op zeer vroeggeboorte die voorrang heeft bij de beslissing. Voor drielingzwangerschappen is het probleem dubbelzinniger omdat de vooruitgang in de perinatale geneeskunde de vitale prognose van premature drielingen aanzienlijk heeft verbeterd. In dit geval zijn het meer familie- en psychosociale argumenten die de aanduiding van het gebaar bepalen.

Embryoreductie, een zeldzaam gebaar

Embryoreductie is een medische procedure die in Frankrijk zeldzaam blijft en die blijft al tien jaar dalen dankzij maatregelen van centra voor medisch begeleide voortplanting (PMA). Het aantal teruggeplaatste embryo's na in-vitrofertilisatie is nu twee, wat het optreden van meerlingzwangerschappen van meer dan drie beperkt. Evenzo voorkomen regelmatig uitgevoerde hormonale tests en echografie na stimulatie van de ovulatie het verschijnen van een overmatig aantal follikels. Helaas neemt de natuur het af en toe over en ontstaan ​​er drie of zelfs vier embryo's, waardoor ouders en het verloskundig team voor een moeilijke beslissing komen te staan.

Embryoreductie in de praktijk

Welke techniek gebruiken we?

De meest voorkomende houding is om het aantal embryo's terug te brengen tot twee. Afhankelijk van de leeftijd van de zwangerschap worden er twee methoden toegepast:, altijd begeleid door een echo. De meest voorkomende is het passeren van de maternale buikroute (een beetje zoals tijdens een vruchtwaterpunctie) rond 11 weken amenorroe (AS). Er wordt een naald in de thorax van een (of meer) embryo('s) gebracht, waarna eerst producten worden geïnjecteerd om het embryo in slaap te brengen en vervolgens om de hartactiviteit te stoppen. Wees gerust, de embryo's hebben geen pijn, want het hart stopt binnen enkele seconden met kloppen. De embryo's worden niet willekeurig gekozen, maar op verschillende criteria. De zeldzaamste, zoals het bestaan ​​van een misvorming of het vermoeden van een chromosomale afwijking, laten een eerste selectie toe. De arts kijkt dan goed naar het aantal placenta's en waterzakken. Ten slotte "kiest" hij de embryo's op basis van hun toegankelijkheid en hun positie ten opzichte van de baarmoederhals. De tweede techniek, die minder wordt gebruikt, verloopt via de transvaginale route en vindt plaats rond 8 weken.

Embryoreductie: hoe de operatie werkt

Geen lange ziekenhuisopname, aangezien de reductie plaatsvindt in een dagziekenhuis. U hoeft niet te vasten omdat er geen verdoving nodig is. Wees gerust, de gebruikte naald is heel fijn en je voelt maar een heel klein beet, niet onaangenamer dan die van een mug. De eigenlijke procedure wordt altijd voorafgegaan door een diepte-echo die de locatie van de embryo's mogelijk maakt. De duur van de handeling is variabel. Het hangt af van de technische omstandigheden (aantal, ligging van de embryo's, enz.), van de patiënt (morfologie, gevoelens, enz.) en van de ervaring van de operator. Om infectie te voorkomen, is behandeling met antibiotica essentieel. De baarmoeder wordt ondertussen tot rust gebracht met krampstillers. Zodra het gebaar is voltooid, blijft de patiënt een uur onder toezicht voordat hij naar huis kan. Vierentwintig uur later wordt een follow-up-echografie uitgevoerd om de vitaliteit van de geconserveerde tweeling en de afwezigheid van hartactiviteit in de verkleinde embryo's te controleren.

Zijn er risico's verbonden aan embryoreductie?

De belangrijkste complicatie van embryonale reductie is een spontane miskraam (in ongeveer 4% van de gevallen met de meest gebruikte techniek). Over het algemeen, het treedt op na een infectie in de placenta (chorioamnionitis) enige tijd na het gebaar. Gelukkig gaat de zwangerschap voor de meeste aanstaande moeders normaal door. Statistieken tonen echter aan dat vroeggeboorte is groter dan bij spontane een- of tweelingzwangerschappen, daarom hebben moeders meer rust nodig en worden ze tijdens de zwangerschap gestopt.

Hoe zit het met de krimpkant?

De psychologische impact van een dergelijk gebaar is aanzienlijk. Vermindering wordt vaak ervaren als een traumatische en pijnlijke ervaring door het paar en ze hebben de steun van het hele team nodig om ermee om te gaan. Ouders hebben gemengde gevoelens, vooral vanwege het feit dat de vermindering het vaakst optreedt na een onvruchtbaarheidsbehandeling. De opluchting van een veiligere zwangerschap maakt vaak plaats voor schuldgevoelens over het afscheid moeten nemen van niet-zieke embryo's. Voor aanstaande moeders kan het dragen van zowel deze "dode" embryo's als levende foetussen ook moeilijk zijn.

Laat een reactie achter