Huidflora bestaat normaal gesproken uit bacteriën, gisten en parasieten zoals demodex. Demodicose is een parasitaire ziekte met dermatologische symptomen als gevolg van een anarchistische vermenigvuldiging van een demodex. Het wordt in veel soorten aangetroffen, maar elke soort demodex blijft zeer specifiek voor zijn gastheer: Demodex canis bij honden, Demodex equi bij paarden, Demodex musculi bij mensen, enz.

Demodex canis is een parasiet in het bovenste derde deel van de haarzakjes die eruitziet als een kleine worm en zich nestelt aan de basis van het haar van de hond. Het is langwerpig van vorm en erg klein (250 micron); daarom is het onzichtbaar voor het blote oog. Het wordt uitzonderlijk aangetroffen in de gehoorgang, in de ooglidklieren, in de lymfeklieren, in de dermis, enz. 

Deze parasiet voedt zich met talg en celresten. Demodex maakt deel uit van de normale huidflora van dieren, de aanwezigheid ervan in kleine hoeveelheden kan daarom asymptomatisch zijn. Demodicose, dat wil zeggen de ziekte die gepaard gaat met de aanwezigheid van Demodex, verschijnt wanneer deze parasiet zich op een anarchistische en te belangrijke manier vermenigvuldigt. Vaak vindt deze vermenigvuldiging plaats tijdens significante hormonale veranderingen. Dieren zijn daarom bijzonder gevoelig tijdens de puberteit, tijdens hun loopsheid, tijdens de dracht, enz. 

Deze parasiet leeft alleen op de huid van het dier en overleeft weinig in de externe omgeving, slechts een paar uur. Ook vindt overdracht voornamelijk plaats van hond op hond door direct contact tussen een besmette hond en een gezond dier, of van moeder op puppy tijdens deze eerste levensdagen voordat het evenwicht van de huidflora is bereikt. .

Demodicose manifesteert zich voornamelijk door jeuk en ontharing. We zullen daarom een ​​ronde laesie waarnemen, zonder haar en die de hond jeukt. 

Laat het dier niet krabben, omdat de microtrauma's die door de klauwen of tanden van de hond op de huid zijn ontstaan, superinfectie kunnen worden. Deze secundaire infecties verhogen de jeuk van het dier, dat meer gaat krabben en zo een vicieuze cirkel creëert die alleen met een effectieve behandeling kan worden gestopt.

De laesies zijn vrij suggestief: er is een centrifugale alopecia met een erythemateuze ring aan de buitenkant en een hypergepigmenteerd centrum. Dit type laesie kan worden verward met dermatofytose (ringworm) en bacteriële folliculitis. Demodicose-laesies kunnen echter worden onderscheiden van de aanwezigheid van comedonen, dat wil zeggen kleine zwarte stippen.

Als demodicose wordt vermoed, is overleg met uw behandelend dierenarts essentieel. 

Deze laatste zal een huidafkrabsel uitvoeren om de aanwezigheid van de parasiet te bevestigen. Het resultaat van het schrapen moet met voorzichtigheid worden geïnterpreteerd. De aanwezigheid van de parasiet alleen is niet voldoende om van demodicose te spreken, omdat demodex deel uitmaakt van de normale huidflora van de hond. Hiervoor is een overeenstemming tussen de klinische symptomen en de aanwezigheid van de parasiet noodzakelijk.

Vaak zal uw dierenarts ook een trichogram uitvoeren, dat wil zeggen een analyse van het haar onder een microscoop om de hypothese van ringworm uit te sluiten.

Hij zal ook een huidlaag van de laesie kunnen uitvoeren om te zien of de laesie besmet is met bacteriën en dus supergeïnfecteerd is of niet.

Wanneer demodicose wordt geobjectiveerd, is antiparasitaire behandeling noodzakelijk. Hoe deze behandeling wordt gegeven, hangt af van de grootte van de laesie. Als de laesie klein is, is een eenvoudige lokale behandeling met antiparasitaire shampoo voldoende. Als de laesie uitgebreider is, zal een systemische behandeling, in de vorm van tabletten, nodig zijn om het hele dier te behandelen.

De behandelingen kunnen vrij lang duren omdat het nodig is dat de huidflora van het dier in een staat van juiste balans komt.

Soms is een behandeling met antibiotica nodig om secundaire bacteriële infecties die zich mogelijk hebben ontwikkeld, te voorkomen of te behandelen.