Allergie voor water bij volwassenen
Hoewel het voor volwassenen mogelijk is om allergisch te zijn voor water, is het uiterst zeldzaam en heeft het een speciale naam: aquagene urticaria. Tot op heden zijn niet meer dan 50 gevallen van een dergelijke pathologie officieel gedocumenteerd, die specifiek verband houden met water, en niet met zijn onzuiverheden.

Alle levende wezens zijn voor hun leven afhankelijk van water. Wat de mens betreft, bestaan ​​de menselijke hersenen en het hart voor ongeveer 70% uit water, terwijl de longen maar liefst 80% bevatten. Zelfs botten bestaan ​​voor ongeveer 30% uit water. Om te overleven hebben we gemiddeld zo'n 2,4 liter per dag nodig, waarvan een deel uit voedsel. Maar wat gebeurt er als er een allergie voor water is? Dit geldt voor de weinigen die een aandoening hebben die aquagene urticaria wordt genoemd. Een waterallergie houdt in dat gewoon water dat in contact komt met het lichaam een ​​scherpe reactie van het immuunsysteem veroorzaakt.

Mensen met deze uiterst zeldzame aandoening beperken bepaalde groenten en fruit met een hoog watergehalte en geven vaak de voorkeur aan light frisdranken in plaats van thee, koffie of sap. Naast een dieet moet een persoon die lijdt aan waterurticaria een aantal natuurlijke biologische processen beheersen, zoals zweten en tranen, plus blootstelling aan regen en vochtige omstandigheden minimaliseren om netelroos, zwelling en pijn te voorkomen.

Kunnen volwassenen allergisch zijn voor water?

Het eerste geval van aquagene urticaria werd gemeld in 1963, toen een 15-jarig meisje zweren kreeg na waterskiën. Het werd vervolgens gedefinieerd als ernstige gevoeligheid voor water, die zich binnen enkele minuten manifesteerde als jeukende blaren op de blootgestelde huid.

Deze aandoening komt vaker voor bij vrouwen en begint zich waarschijnlijk tijdens de puberteit te ontwikkelen, waarbij een genetische aanleg de meest waarschijnlijke oorzaak is. De zeldzaamheid betekent dat de aandoening vaak verkeerd wordt gediagnosticeerd als een allergie voor chemicaliën in het water, zoals chloor of zout. De ontsteking kan een uur of langer aanhouden en kan ertoe leiden dat patiënten een fobie ontwikkelen om in het water te zwemmen. In ernstige gevallen kan zich een anafylactische shock ontwikkelen.

In de medische literatuur zijn minder dan honderd casestudies gevonden die deze aandoening in verband brengen met andere ernstige ziekten zoals T-cel non-Hodgkin-lymfoom en hepatitis C-infecties. Het gebrek aan onderzoek naar behandeling en diagnose maakt het moeilijk om de aandoening te identificeren, maar het is bewezen dat antihistaminica bij sommige mensen werken. Gelukkig wordt vastgesteld dat de aandoening niet verergert naarmate de patiënt ouder wordt, en soms zelfs helemaal verdwijnt.

Hoe manifesteert waterallergie zich bij volwassenen?

Aquagene urticaria is een zeldzame aandoening waarbij mensen een allergische reactie op water ontwikkelen nadat het in contact is gekomen met de huid. Mensen met waterurticaria kunnen water drinken, maar ze kunnen een allergische reactie krijgen bij het zwemmen of douchen, zweten, huilen of regenen. Er kunnen zich urticaria en blaren ontwikkelen op het deel van de huid dat in direct contact komt met water.

Urticaria (een soort jeukende uitslag) ontwikkelt zich snel na huidcontact met water, inclusief zweet of tranen. De aandoening treedt alleen op door huidcontact, dus mensen met aquagene urticaria lopen geen risico op uitdroging.

Symptomen ontwikkelen zich zeer snel. Zodra mensen in contact komen met water, krijgen ze jeukende netelroos. Het heeft het uiterlijk van blaren, uitstulpingen op de huid, zonder de vorming van blaren met vloeistof. Nadat de huid is opgedroogd, vervagen ze meestal binnen 30 tot 60 minuten.

In meer ernstige gevallen kan deze aandoening ook angio-oedeem veroorzaken, zwelling van weefsels onder de huid. Dit is een diepere laesie dan netelroos en kan pijnlijker zijn. Zowel urticaria als angio-oedeem hebben de neiging zich te ontwikkelen bij contact met water van elke temperatuur.

Hoewel aquagene urticaria op een allergie lijkt, is het dat technisch gezien niet – het is een zogenaamde pseudo-allergie. De mechanismen die deze ziekte veroorzaken, zijn geen echte allergische mechanismen.

Daarom zijn medicijnen die werken voor allergieën, zoals microdosering allergeenschoten die aan een patiënt worden gegeven om hun immuunsysteem te stimuleren en tolerantie op te bouwen, niet volledig effectief. Hoewel antihistaminica kunnen helpen door de symptomen van netelroos enigszins te verlichten, is het beste wat patiënten kunnen doen contact met water vermijden.

Bovendien veroorzaakt aquagene urticaria ernstige stress. Hoewel de reacties variëren, ervaren de meeste patiënten ze elke dag, meerdere keren per dag. En patiënten maken zich daar zorgen over. Studies hebben aangetoond dat patiënten met alle soorten chronische urticaria, inclusief aquagene urticaria, hogere niveaus van depressie en angst hebben. Zelfs eten en drinken kan stressvol zijn, want als water op de huid komt of gekruid voedsel de patiënt doet zweten, zal hij een allergische reactie krijgen.

Hoe waterallergie bij volwassenen te behandelen?

De meeste gevallen van aquatische urticaria komen voor bij mensen die geen familiegeschiedenis van aquatische urticaria hebben. Er zijn echter meerdere keren familiale gevallen gemeld, waarbij één rapport de ziekte beschrijft bij drie generaties van dezelfde familie. Er is ook een verband met andere aandoeningen, waarvan sommige mogelijk familiaal zijn. Daarom is het belangrijk om alle andere ziekten uit te sluiten en pas dan de waterallergie te behandelen.

Diagnostiek

De diagnose van aquagene urticaria wordt meestal vermoed op basis van karakteristieke tekenen en symptomen. Een waterspattest kan dan worden besteld om de diagnose te bevestigen. Tijdens deze test wordt gedurende 35 minuten een waterkompres van 30°C op het bovenlichaam aangebracht. Het bovenlichaam werd gekozen als de voorkeursplaats voor de test omdat andere gebieden, zoals de benen, minder vaak worden aangetast. Het is belangrijk om de patiënt te vertellen enkele dagen voor de test geen antihistaminica te nemen.

In sommige gevallen moet u bepaalde delen van het lichaam met water afspoelen of direct baden en douchen. Het gebruik van deze tests kan nodig zijn wanneer een conventionele waterprikkeltest met een klein waterkompres negatief is, hoewel patiënten symptomen van urticaria melden.

Moderne methoden

Vanwege de zeldzaamheid van aquatische urticaria zijn gegevens over de effectiviteit van individuele behandelingen zeer beperkt. Tot op heden zijn er geen grootschalige onderzoeken uitgevoerd. In tegenstelling tot andere vormen van fysieke urticaria, waarbij blootstelling kan worden vermeden, is het vermijden van blootstelling aan water uiterst moeilijk. Artsen gebruiken de volgende behandelmethoden:

antihistaminica – ze worden meestal gebruikt als eerstelijnstherapie voor alle vormen van urticaria. Diegene die H1-receptoren (H1-antihistaminica) blokkeren en niet verdovend zijn, zoals cetirizine, hebben de voorkeur. Andere H1-antihistaminica (zoals hydroxyzine) of H2-antihistaminica (zoals cimetidine) kunnen worden gegeven als H1-antihistaminica niet effectief zijn.

Crèmes of andere actuele producten – ze dienen als barrière tussen water en huid, zoals producten op basis van petrolatum. Ze kunnen worden gebruikt voor het baden of andere blootstelling aan water om te voorkomen dat water de huid bereikt.

fototherapie – er zijn aanwijzingen dat therapie met ultraviolet licht (ook wel fototherapie genoemd), zoals ultraviolet A (PUV-A) en ultraviolet B, in sommige gevallen allergiesymptomen verlicht.

omalizumab Een injecteerbaar geneesmiddel dat vaak wordt gebruikt voor mensen met ernstige astma, is met succes getest bij verschillende mensen met waterallergieën.

Sommige mensen met aquatische urticaria zien mogelijk geen verbetering van de symptomen met behandeling en moeten hun blootstelling aan water mogelijk minimaliseren door de badtijd te beperken en wateractiviteiten te vermijden.

Preventie van waterallergie bij volwassenen thuis

Vanwege de zeldzaamheid van de aandoening zijn er geen preventieve maatregelen ontwikkeld.

Populaire vragen en antwoorden

Beantwoorde vragen over waterallergieën apotheker, docent farmacologie, hoofdredacteur van MedCorr Zorina Olga.

Kunnen er complicaties optreden bij een allergie voor water?
Volgens een artikel uit 2016, gepubliceerd in het Journal of Asthma and Allergy, zijn er ooit slechts ongeveer 50 gevallen van aquatische urticaria gemeld. Daarom zijn er zeer weinig gegevens over complicaties. De meest ernstige hiervan is anafylaxie.
Wat is er bekend over de aard van waterallergie?
Wetenschappelijk onderzoek heeft weinig geleerd over hoe de ziekte ontstaat en of er complicaties zijn. Onderzoekers weten dat wanneer water de huid raakt, het allergiecellen activeert. Deze cellen veroorzaken netelroos en blaren. Onderzoekers weten echter niet hoe water allergiecellen activeert. Dit mechanisme is begrijpelijk voor omgevingsallergenen zoals hooikoorts, maar niet voor waterurticaria.

Een hypothese is dat contact met water ervoor zorgt dat huideiwitten zelfallergenen worden, die zich vervolgens binden aan receptoren op huidallergiecellen. Onderzoek is echter beperkt vanwege het extreem kleine aantal patiënten met aquagene urticaria en er is nog steeds weinig bewijs om beide hypothesen te ondersteunen.

Kunnen waterallergieën worden genezen?
Hoewel het beloop van aquagene urticaria onvoorspelbaar is, hebben artsen opgemerkt dat het op latere leeftijd de neiging heeft te verdwijnen. De meeste patiënten ervaren spontane remissie na jaren of decennia, met een gemiddelde van 10 tot 15 jaar.

Laat een reactie achter